Det er tirsdag og trening,
eg har varma opp og er klar for ei økt med motbakkeintervall, første
draget går greit, på det andre er det stopp, kroppen vil ikkje, eg
prøver å trykke til men der er liksom ikkje noko å hente. Eg har
hatt ein liten mistanke ei stund, om at noko er gale, no er eg heilt
sikker.
Kroppen er rett og slett
ikkje i form, eg har gått på ein treningssmell....
Så kva har skjedd?
Seinhausten og
førjulsvinteren var forholdsvis roleg treningsmessig, 3-4 økter i
veka, mesteparten roleg i terreng eller langs veg. I slutten av
november vart det kneppa til eit hakk, 4-5 økter og ein del harde
økter, dette gjekk no flott, forma var rett god ved juletider, og
inspirert av god framgang i treninga, så kom tanken, her er det
berre å gi gass.... Med enda eit lite knepp opp på treninga og
flott vintervær gjekk vekene med trening fort, kroppen fungerte
greit, og takla treninga greit, ja det var slik eg følte det i alle
fall.
Eit stykkje ut i februar
kom den snikande, ein følelse av at kroppen var trøtt, treninga
gjekk litt tyngre og eg mangla liksom litt av gnisten. Men slik er
det vel, tenkte eg, det går vel litt opp og ned med sopass mykje
trening. Det er vel berre å kjøre på!
Mars vart blytung, for det
var ikkje før langt ut i denne månen eg tok hintet. Ein godversdag
tok eg den lange faste fjellrunda som eg har gjort så mange gonger
før, ein flott knappe 2 times tur i kupert terreng, starten gjekk
bra, men når eg skulle til å trykke til litt så var det tomt, eg
hadde ingenting å gi... Med så mange treningstimar i bagasjen
skulle då dette gå som ein leik?
Her var det noko som ikkje
stemte....,kva gjer eg no?
Eg tok eit par ekstra
kviledagar, korta ned på nokre treningane og satsa på at overskotet
skulle dukke opp etter kvart. Slik vart det ikkje. No når forma
etter planen berre skulle verte betre og betra, ja , så vart den
heller dårlegare for kvar veke som gjekk, utruleg frustrerande å
ofre så mange timar til trening, og går ting så tregt....
Internett kan brukast til
så mangt, også til å finne ut meir om kondisjon og trening, no må
ein ikkje ta alt ein finn som god fisk, men hovudpunkta er vel slik:
-For utøvarar som treng
god uthaldenheit bør 70-80% av treninga fore gå med ein puls om
ikkje er høgre enn 70-75% av makspuls. Spesielt i
grunntreningsperioden der treningsmengda er høg.
-Berre nokre få økter i
veka skal ein ha høg intensitet (opp mot makspuls), og det er viktig
at kroppen får god restitusjon etter desse øktene.
Her er det nok eg har
feila, eg har ikkje vore flink nok til å skilje mellom dei harde og
dei rolege øktene, slik at mange av dei har blitt sånn halvharde (
eller lapskaustrening som Øystein «pølsa» Pettersen kallar det)
For å finne ut av dette,
var det berre å krype til korset og kjøpe pulsklokke, noko eg har
vore litt motstandar av med tanke på motbakkeløp, der eg meiner at
det er best å kjenne kroppen og kvar mjølkesyre grensa ligg uten å
måtte stole på ei slik klokke. Dette fordi det er vanskeleg å ha
ei lik løype å teste i på trening som det ein har i desse harde
løpa.
Vel, klokke vart det i
allefall, og eg var rimeleg spent før den første treningsturen,
makspuls var berekna til ca 186 ut frå snittet av fleire anbefalte
utrekningsmodellar. Det sikraste er å teste denne i ein passeleg
bratt bakke, noko som vert gjort ved eit seinare høve.
Ei mil i roleg tempo går
vel greit tenkte eg, men her fekk eg verkeleg beviset på
galskapen,..det var nesten vanskeleg å tru at eg verkeleg skulle
springe så roleg som pulsen tilsa, kunne dette stemme?
Jepp, vitenskapen stemmer
nok, det er berre at kroppen min ikkje er vant med såpass rolege
økter, noko som igjen eit teikn på feiltrening /intensitet.
Ok, eg har bomma, eg har
vore for ivrig, eg har kjørt kroppen rett i kjellaren og eg burde
nok vist betre. Det er vel slike feil ein lærer av håper eg,
trøysta er at det er mange store idrettsnamn som har tatt medalje
etter å ha gjort akkurat same feilen... ; )
Så då er spørsmålet,
Kva gjer eg så? I verst fall kan heile sesongen gå i vasken, i
beste fall kan eg stille på Blåfelden opp i starten av juni, det
kjem berre an på kor langt nede kroppen er , og korleis den reagerer
på opptreninga. Etter nye nettstudier og råd frå Øyvind Sandbakk
så har eg trykt på «reset» knappen, kutta all trening i to veker,
og så vidt starta på eit treningsprogram for opptrening som er
anbefalt av sjølvaste Olympiatoppen.....dette må då gå bra?
Viktig å ha trua i alle
fall, vi får satse på ein god seinsommar/haust i år med Skåla som
hovudmål, viktig å ha eit mål å trene mot, forhåpentlegvis er
forma sopass at eg kan delta på Blåfelden og i Geiranger sjølv om
tidene ikkje vert på nivå med fjordåret.
Dette blogg innlegget er
vel kanskje mest for spesielt interesserte , men slik er no stoda i
alle fall, litt motgang må ein tåle, og det er vel ikkje SÅ viktig
med denne treninga er det vel?
Her kjem noko viktig
folkens:
For deg som tek deg
ei,to,tre eller fire økter i veka, så ikkje tenk så mykje på
dette med puls,då er det viktigast at du varier treninga og trener
på ein måte du synest er kjekt og ikkje går lei. Det er viktig at
ein får ein positiv oppleving av heile greia, treninga skal ikkje
vere eit ork, men kanskje meir eit «friminutt» i ein hektisk
kvardag!
Ellers er det ei
fantastisk flott tid no på våren, enten du går på fjellet eller
langs veg, så ser ein forandring rundt seg frå gong til gong,
graset vert lenger, lauvet sprett på treda, fuglar som syng nydeleg
i bakgrunnen, lukt av kvitveis og andre vårblomar....så kom deg ut,
og husk at ein tur er mykje betre enn ingen tur!
Lykke til, både til deg og
meg!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar